استاد اعظم چینگ های (وگان) در زمینه اثرات زیان آور گوشت، قسمت ۴- هزینه بالای اقتصادی

خوردن گوشت حیوانات اتلاف است. اتلاف انرژی و ثروت ملی و پول است و باعث گرسنگی در جهان میشود. ما تمام این غلات و ذخایر را به گاو میدهیم و فقط قسمتی از آن را میخوریم. هزینه یک کیلو گوشت گاو چقدر است؟ ‏ هزینه یک تکه استیک گاو چندین تن غلات و پروتئین و آب و برق و دارو و پول دکتر برای مراقبت از آنها است.

صنعت گوشت، با هزینه های بسیار زیاد تولید برای برق، آب و غلاتی که به هدر میروند تا همان مقدار به اصطلاح غذا را تولید کند که جایگزین برای آن وجود دارد، تجارت بسیار سودمندی نیست. ما از گوشت، غذای بهتری داریم. مثلا، اگر برای یک همبرگر، برای گوشت سوبسیدی نباشد، برای صنعت گوشت سوبسیدی نباشد، اگر دولت در هر حال هیچ سوبسیدی برای صنعت گوشت به آنها ندهد، آنوقت یک همبرگری که برخی مردم می خورند که با پاکسازی جنگلهای هند تولید شده است - قیمت آن ۲۰۰ دلار می شود! نه فقط ۹۹ سنت به آن شکلی که شما در برخی مغازه ها می خرید. متوجه اید، قیمت آن ۲۰۰ دلار می شود - هزینه واقعی یک همبرگر.

حالا در آمریکا، حتی قبلا از اینکه آنفلوآنزای خوکی بر تجارت دامپروری خوک تاثیر گذارد، صنعت خوک میلیاردها دلار از دست می داد. چرا؟ زیرا آنها توانایی تهیه غلات برای تغذیه دامداریهایشان را ندارند بعلت قیمتهای بالای مواد غذایی. و امروزه قیمت مواد غذایی دارد زیادتر و زیادتر می شود. بنابراین، آنها چگونه باقی میمانند؟ پول مالیات شما، به جیب دولت می رود، و دولت به آنها سوبسید می دهد - بدین گونه آنها باقی می مانند. اما این پول شماست که شما می خورید.

این همبرگرها و برگرهای گوشت گاو حاوی همه قسمتهای حیوانات است که شما حتی نمی دانید آنها از کجا می آیند، و حاوی همه نوع میکروب، همه نوع بیماریها - بعلت پرورش حیوانات است. نه تنها مالیات زیادی می پردازیم که سوبسید صنعت گوشت می شود، بلکه ما مالیات خیلی بیشتری برای بستری شدن در بیمارستان، برای کفن و دفن عزیزانمان، برای اندوهی که ما باید تمام عمرمان بخاطر از دست دادن عزیزترین مان، یا بسیاری از عزیزترین هایمان تحمل کنیم، می پردازیم.

دلیل اینکه گوشت خیلی ارزان است این است که دولت به آن سوبسید می دهد. پس شما مالیات خودتان را میخورید. شما پول خودتان را می خورید، و دچار بیماری می شوید و هورمونها، کلسترول و همه چیز بدن تان به سطوح غیرعادی می رسد - بخاطر این همه آنتی بیوتیک سمی. حتی اگر آنتی بیوتیک مصرف می کنیم، باید تنها به هنگام نیاز کمی از آن مصرف کنیم. اما آنها همچنان آن را به خورد حیوانات می دهند چون آنها را در دامداری صنعتی پرورش می دهند که بسیار کثیف است و حیوانات به راحتی بیمار میشوند، بنابراین آنها همیشه مقدار خیلی زیادی آنتی بیوتیک به دام میدهند. تصور کنید همه اش را میخورید!

همه این رنجها، همه این مالیاتها، پرداخت دوباره، دوباره و دوباره، و شما شب و روز کار می کنید به سختی پولی بدست آورید، فقط برای اینکه زنده بمانید و همه این پولها در جهات مختلفی خرج می شود. این اصلا به شما کمک نمی کند. فقط اتلاف منابع، ثروت و توان ملی و سلامت و شادی انسان است. آن بیهوده است. و این یک تجارت بسیار، بسیار بسیار بدی است. پس شما متوجه اید که صنعت گوشت وحشتناک است، بطور وحشتناکی در هر موقعیت قابل تصوری، در هر جنبه قابل تصوری مضر است. حالا، اگر سوبسیدها برای حمایت از آنها خرج نشود، دامداران صنعت پرورش حیوانات با تجارتشان نمی تواند پول کافی بدست آورند. آنها از این تجارت بیرون خواهند رفت. بنابراین، من پیشنهاد می کنم دولت دیگر به صنعت پرورش دام سوبسیدی ندهد. در عوض، به آنها بگوید به کشاورزی وگان تغییر شغل دهند.

گودال هایی دست ساز شبیه دریاچه ها احداث میشود تا تمام این فضولات حیوانی را در آنها بریزند، آنها پشه های آلوده و دیگر حشرات را تولید میشوند و مردمانی كه در آن حوالی زندگی میكنند، دیگر نمیتوانند آنجا بمانند. حتی در فاصله یك مایلی آن، یا حداقل در فاصله یك كیلومتری اطراف آن هم، بوی آن بسیار وحشتناك است. همه این پشه ها و حشرات کل خانه ها و پنجره های آنها را می پوشانند. كاملا تاریك بنظر می رسد. و این همه ضایعات و فضولات از كجا می آیند؟ از پرداخت مالیات های ما می آیند، از پول پرداخت كنندگان مالیات، بله، زیرا دولت به صنعت دامپروری سوبسید فراوانی می دهد؛ درغیر اینصورت قیمت یك همبرگر باید بین ۳۰ تا ۱۰۰ دلار می بود، یا حتی ۲۰۰ دلار، نه به قیمت ۱ دلار كه در فست فودها به فروش می رسد. بله. بنابراین، قیمت آن بین ۳۰ تا ۲۰۰ دلار، دلار آمریكا، می باشد. و در حال حاضر قیمت آن ۹۹ سنت است – میتوانیم بگوییم ۱ دلار. و همه فكر میكنند آن بسیار ارزان است. ارزان!؟ از پول شما است! بله، دولت از پول شما به صنایع پرورش دام سوبسید می پردازد، زیرا گاهی آنها به مقدار كافی پول ندارند كه پایدار بمانند. زیرا مردم آن را نمی خرند، و بعد دولت آن را می خرد و وجه آن را به آنها می پردازد و بیشتر هم می پردازد، بیشتر از ارزش گوشت هم می پردازد. زیرا گاهی، مثلا، بعد ازشیوع یك بیماری یا یك بیماری همه گیر، مردم ناگهان دیگر گوشت مصرف نمیكنند و خرید گوشت را متوقف میكنند. آنگاه صنعت گوشت ضرر میکند و دولت به آنها پول بیشتری می پردازد - همیشه مبلغ بیشتری می پردازد. حتی بدون شیوع بیماری هم، دولت همیشه به صنعت گوشت سوبسید می دهد.