ਸਵਾਰਥਹੀਣਤਾ ਅਤੇ ਨਿਮਰਤਾ, ਬਾਰਾਂ ਹਿਸਿਆਂ ਦਾ ਚੌਥਾ ਭਾਗ

ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਉਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਪੁਲੀਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ। ਦੀਖਿਅਕ ਆਏ ਇਕ ਵੀਡਿਓ ਬਨਾਉਣ ਲਈ - ਮੇਰਾ ਕੰਮ, ਮੇਰਾ ਪਾਠ ਉਚਾਰਨ ਲਈ, ਕਵਿਤਾਵਾਂ, ਜਾਂ ਗਾਉਣਾ - ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰਾ ਹਫਤਾ ਉਡੀਕਦੇ ਰਹੇ ਜਦੋਂ ਤਕ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੁਝ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਰੇਨਾ ਮਿਲੀ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ, "ਠੀਕ ਹੈ, ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।" ਪਰ ਫਿਰ ਪੁਲੀਸ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਗੇਟ ਅਤੇ ਆ ਗਈ। ਸਾਰੀ ਸਵੇਰ ਉਹ ਖੜਕਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ ਸਭ ਚੀਜ਼ ਦੇਖਣੀ ਮੇਰੀ ਜਗਾ ਵਿਚ। ਠੀਕ ਹੈ, ਠੀਕ। ਉਨਾਂ ਨੇ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇਖੀਆਂ, ਸਭ ਚੀਜ਼ ਨਹੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਚਲੇ ਗਏ। ਪਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਛਡ ਕੇ ਗਏ। ਅਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹੇ।