ਵਿਘਨ-ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਲੇ ਸੰਸਾਰ ਉਤੇ ਜਿਤ, ਗਿਆਰਾਂ ਹਿਸਿਆਂ ਦਾ ਦੂਸਰਾ ਭਾਗ

ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ "ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਦਾ ਤਾਜ" ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ, ਉਹ ਫਿਰ ਵੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ, ਸੋ ਕਈ ਵਾਰ ਉਹ ਦੂਜੇ ਬੁਰੇ ਜੀਵਾਂ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਭੂਤ ਜਾਂ ਜਾਦੂਗਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਾਂ ਉਹ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਗੁਆਚ ਗਏ ਹਨ ਜਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।

ਅਤੇ ਹੁਣ, ਇਸ ਤਰਾਂ, ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਝੂਠਾ ਗੁਰੂ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਇਸ ਤਰਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਸਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਝੂਠਾ ਗੁਰੂ, ਕਈ ਵਾਰ ਉਹ ਇੱਕ ਭੂਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਕੋਲ ਕੋਈ ਆਤਮਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਮਾੜੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ, ਤੁਸੀਂ ਹਾਰ ਮੰਨ ਲੈਂਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਉਹ ਪੂਰੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਜੀਉਂਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਣਗੇ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਾੜੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ, ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਾੜੇ ਸਬੰਧ, ਮਾੜੇ ਕਰਮ ਪੈਦਾ ਕਰਨਗੇ। ਸੋ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹੋ।

ਮੈਂ ਇਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਦੱਸ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਕਈ ਵਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਦੀ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਅਤੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵੀ ਕਿ ਰੁਮਾਜੀ, ਤ੍ਰਾਨ ਟਾਮ, ਸੇਂਟ ਜੌਨ, ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾੜੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਔ ਲੈਕ (ਵੀਐਤਨਾਮ) ਲਈ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ। ਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਦੇਸ਼ ਉੱਤੇ ਛਾਏ ਕਾਲੇ ਬੱਦਲ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਸੋ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆ ਰਹੀ ਹੈ।

ਪਰ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਦਾਨੀ ਜੀਵ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿੱਤ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਆਸਾਨ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ। ਇਹੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਿਆਲੂ ਬਣਨ, ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮਾਰਨ, ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਮਾਰਨ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਨਾ ਪਹੁੰਚਾਉਣ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜਿੱਤ ਸਕਦੇ ਸੀ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਘਰ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਆਰਾਮ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਸਕਦੀ ਸੀ।

ਫਿਰ ਵੀ, ਅਸੀਂ ਆਖਰੀ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਔ ਲੈਕ (ਵੀਐਤਨਾਮ) ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, "ਕੌਨ ਨੁਓਕ ਕੋਨ ਤਕ," ਭਾਵ ਭਾਵੇਂ ਤਲਾਅ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਪਾਣੀ ਬਚਿਆ ਹੋਵੇ, ਤੁਸੀਂ ਫਿਰ ਵੀ ਇਸਨੂੰ ਕੱਢਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹੋ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਔ ਲੈਕ (ਵੀਐਤਨਾਮ) ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰ ਅਜੇ ਵੀ ਚੌਲ ਬੀਜਣ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਰਵਾਇਤੀ ਤਰੀਕੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਇੱਕ ਤਲਾਅ ਪੁੱਟਦੇ, ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਤਲਾਅ, ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਇੰਨਾ ਸਾਫ਼, ਇੰਨਾ ਸਾਫ਼, ਸਭ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਇੰਨਾ ਠੰਡਾ ਹੁੰਦਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੇ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਛੋਟੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਨਹਾਉਂਦੇ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਥੇ ਦੋ ਕਿਸਾਨ ਹੁੰਦੇ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਮਰਦ ਜਾਂ ਔਰਤਾਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਸਾਜ਼ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਾਲਟੀ, ਪਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ... ਖੈਰ, ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਸ਼ਾਇਦ ਪਲਾਸਟਿਕ, ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਟੋਕਰੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਂਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਉਸ ਤਲਾਅ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਕੇ ਆਪਣੇ ਚੌਲਾਂ ਦੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਹੱਥੀਂ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਸੋ, ਚੌਲਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਕਟੋਰੇ ਦੀ ਕੀਮਤ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਮਿਹਨਤ।

ਹੁਣ ਮੈਂ ਵੱਡੀ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਦਰ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਛੋਟੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਖਾਂਦੀ ਸੀ, ਬਹੁਤਾ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੀ ਸੀ, ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣਾ ਜਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ, ਜੇ ਮੈਂ ਪੱਕਾਏ ਹੋਏ ਚੌਲਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋ ਦਾਣੇ ਫਰਸ਼ 'ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਜੋ ਖਾਂਦੀ ਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣਾ ਆਮ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਇਕ ਕਮਰਾ ਜਾਂ ਇਕ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਹੋਣ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੁਸ਼ਕਲ। ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰ ਵਧੇਰੇ ਕਿਫ਼ਾਇਤੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਿਮਾਲਿਆ ਵਿੱਚ। ਕਈ ਵਾਰ ਹਿਮਾਲਿਆ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਉੱਚੇ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿੱਚ, ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਲੱਕੜ ਨਾਲ ਪਕਾਉਂਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਨਹੀਂ ਉਬਲਦਾ, ਕਈ ਵਾਰ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ, ਬਸ ਗਰਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਠੰਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਇੰਨੇ ਉੱਚੇ ਹਿਮਾਲਿਆ ਪਹਾੜ 'ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵਡੀ ਲੱਕੜ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ, ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਗੈਸ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉੱਥੇ ਬਿਜਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਤੇ ਉਹ ਬਰਫ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਸਾਫ਼ ਬਰਫ਼ ਵਾਲਾ ਖੇਤਰ ਇੱਕ ਭਾਂਡੇ ਵਿੱਚ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਲਈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਤੁਸੀਂ ਉੱਥੇ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੇ, ਬਸ ਕੱਚਾ ਖਾਓ। ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਕੱਚਾ ਖਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।

ਸੋ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸੰਭਵ ਬਣਾਇਆ, ਕਿ ਸਾਡੀ ਜਿੱਤ ਹੋਈ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ, ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਦੇਵੀਆਂ, ਸਾਰੇ ਸਵਰਗੀ ਸੈਨਾਵਾਂ, ਅਤੇ ਕਰਮ ਦੇ ਰਾਜਾ ਮਹਾਰਾਜਾ, ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਰਾਜਾ ਮਹਾਰਾਜਾ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਆਦਿ ਦੀ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਮਦਦਗਾਰ ਸਨ। ਸੋ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰੀ ਇਕ ਜਿੱਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਕੱਲਿਆਂ ਹੀ ਇਹ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਹਸਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਹਾਂ ਸੋ ਮੈਂ ਇਹ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹਨ, ਇੱਕ ਹੱਥ ਵਾਂਗ, ਇਕੱਠੇ।

ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਣੀਆਂ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਈ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਲੜਾਈ ਵਾਲੀ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਤਾੜੀਆਂ ਆਈਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਪਿਆਰ, "ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਪਿਆਰ।" ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕਿਹਾ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਸਾਨੂੰ ਸਰਬਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅਤੇ ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਅਤੇ ਰਾਜਿਆਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਹਿਣਗੇ, "ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਆਰ ਵਾਲਾ ਸੰਸਾਰ," ਭਾਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਵਾਲਾ ਸੰਸਾਰ ਮੇਰਾ ਸੰਸਾਰ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ।

ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ, ਬਹੁਤ ਲੰਮਾ, ਲੰਮਾ, ਲੰਮਾ, ਲੰਮਾ, ਲੰਮਾ, ਲੱਖਾਂ, ਲੱਖਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਲੜਨ ਵਾਲੇ ਸੰਸਾਰ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹਸਤੀਆਂ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਬਾਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੜਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ, ਸੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਵਾਈਬਸ ਹਨ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ, ਸਦਭਾਵਨਾ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕੇ, ਪਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮਨੁੱਖ ਹੋਰ ਪਹਿਲੂਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਆਏ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਆਪਣੇ ਢੰਗ ਅਤੇ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਰੁੱਖੇ ਹੁੰਦੇ ਗਏ, ਹੋਰ ਵੀ ਸਰੀਰਕ ਹੁੰਦੇ ਗਏ। ਅਤੇ ਭੌਤਿਕ ਸਰੀਰਾਂ, ਦਿਮਾਗ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਭੌਤਿਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਆ ਗਈ, ਜਿਸਦੇ ਉਹ ਆਦੀ ਨਹੀਂ ਹਨ।

ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਹੁਣ ਹਨ। ਉਹ ਕਿਤੇ ਵੀ ਉੱਡ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਕੱਠੇ ਖੁਸ਼ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵਧਦੇ ਦੇਖਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਮੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਗਏ। ਅਤੇ ਇਸ ਤਰਾਂ, ਉਹ ਇੰਨੇ ਸੁੰਦਰ ਇਨਸਾਨ ਬਣ ਗਏ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹੁਣ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ।

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਸੁੰਦਰ ਕੁੜੀ ਜਾਂ ਸੁੰਦਰ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, "ਓਹ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਹਨ।" ਪਰ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਗੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਵਧੀਆ, ਉਹ ਦੁਖਦਾਈ ਗੱਲਾਂ ਹਨ, ਪਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਦੈਵੀ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਯੰਤਰ ਹੈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਘਰ, ਸਵਰਗੀ ਘਰ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਹ ਆਏ ਸਨ, ਲਿਆਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੇਗਾ। ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਖਰਵੇ ਵਾਈਬਰੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਡੁੱਬੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਿਹਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਥੇ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਬ੍ਰਹਮ ਯੰਤਰ ਬਖਸ਼ਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਘਰ ਜਾਣ ਲਈ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਸਕਣ। ਸੋ, ਦੀਖਿਆ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਖੋਲ੍ਹਣ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ। ਕਿਉਂਕਿ ਲੱਖਾਂ-ਕਰੋੜਾਂ ਕਲਪਾਂ ਤੋਂ, ਮੇਰੀ ਊਰਜਾ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਊਰਜਾ ਨਾਲ, ਉਹ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਆਗਿਆ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ, ਬੇਸ਼ੱਕ, ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇਣ ਲਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਲਦੀ ਜਾਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਮਨੁੱਖ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਆਪਣੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਬਦਲਣਗੇ, ਅਤੇ ਉਹ ਵੱਖਰੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ, ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਸੋ ਜਿੰਨਾ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਸਮਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਹੋਵੇਗਾ, ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਓਨਾ ਹੀ ਬਿਹਤਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਪਰ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਊਰਜਾ ਖੁਦ ਬਣਾਈ, ਓਨੀ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਨਹੀਂ ਜਿੰਨੀ ਜਦ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਏ ਸਨ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਅਸਹਿਣਯੋਗ ਹੋ ਗਿਆ, ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ, ਡਿੱਗੇ ਹੋਏ ਦੂਤਾਂ ਨਾਲ, ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੂਤ, ਸ਼ੈਤਾਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹ ਮਨੁੱਖਾਂ ਲਈ ਬਦਤਰ ਤੋਂ ਬਦਤਰ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ। ਅਤੇ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਸੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਦਦ ਲਈ ਪੁਕਾਰ ਕੀਤੀ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ। ਸੋ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂਆਂ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਭੇਜਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ ਜੋ ਘਰ ਵਾਪਸ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਲੋੜ ਹੈ।

Photo Caption: ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜੀਣ ਲਈ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ

ਫੋਟੋ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ